Van taalbarrière naar het vervullen van een laatste wens

Sommige cliënten hebben een andere culturele achtergrond en spreken een andere taal dan de onze. Hier kregen wij mee te maken toen er meldingen binnenkwamen over zorgen om een man die dwaalde en verward gedrag vertoonde. Ons doel naar aanleiding van de meldingen was duidelijk, het observeren en signaleren wat er precies aan de hand was. Maar al snel bleek dat dit geen eenvoudige taak zou worden. De man sprak uitsluitend zijn moedertaal, een taal die niemand in ons team beheerste, en meneer had geen kennis van het Nederlands of Engels. Hierdoor leek het in eerste instantie onmogelijk om écht contact te maken en zicht te krijgen op zijn situatie.

Communicatie en vertrouwen opbouwen
De taalbarrière bracht niet alleen praktische uitdagingen met zich mee, maar veroorzaakte ook veel verwarring en angst bij meneer, waardoor hij de thuiszorg in eerste instantie niet toeliet. De eerste stap, het simpelweg binnenkomen en contact maken, bleek voor ons al een flinke opgave. Toch gaven we niet op. Met behulp van Google Translate, veel geduld en creatief gebruik van gebaren en lichaamstaal, wisten we langzaam maar zeker een vorm van communicatie op gang te brengen. We voerden kleine handelingen uit, zoals wijzen naar het koffiezetapparaat en het uitspreken van het woord “koffiedrinken”. In de eerste weken lag onze focus volledig op kennismaken en het opbouwen van vertrouwen.

Inzicht krijgen in de onderliggende problemen
Achter de eerste indruk van verwarring en terughoudendheid bleek meneer een vriendelijke, maar diepongelukkige man te zijn. Hij was eenzaam, zonder familie of dierbaren om zich heen, en voelde zich verloren in een land waar hij de taal niet sprak en zich niet thuis voelde. Zijn gedrag vertoonde tekenen van verwarring, wat onze zorgen bevestigde. Tijdens onze observaties ontdekten we dat meneer dagelijks hulp nodig had bij het toedienen van insuline. In samenwerking met de thuiszorg hebben we dit proces vanaf het begin begeleid. We namen de tijd om meneer uit te leggen wie de zorgverleners waren en wat hun rol was. Door herhaling, geduld en vertrouwen opbouwen, lukte het meneer uiteindelijk om zelfstandig zijn insuline toe te dienen – een belangrijke stap in zijn zelfredzaamheid.

Hulp bij financiële administratie en schulden

Naast het bieden van fysieke zorg hebben we meneer ook geholpen bij het ordenen en sorteren van zijn post. Hij bleek een grote administratieve achterstand te hebben, waardoor ook zijn financiën niet op orde waren. Het bleek op financieel gebied een grote chaos te zijn, veroorzaakt door de taalbarrière. Meneer kon de brieven die hij ontving niet lezen en had geen idee wat er van hem verwacht werd. We zijn voor meneer opzoek gegaan naar passende ondersteuning en hebben een bewindvoerder gevonden die hem kon helpen bij het beheren van zijn financiën en het oplossen van zijn schulden.

Een laatste wens in vervulling laten gaan

Naarmate de tijd verstreek, ging meneers lichamelijke en mentale gezondheid snel achteruit. Mogelijkheden om een sociaal netwerk op te bouwen of deel te nemen aan dagbesteding waren er niet meer. Meneer had nog één allerlaatste wens: terugkeren naar zijn geboorteland, om zijn laatste levensfase door te brengen bij zijn kinderen en dierbaren.  Hier hebben we ons dan ook voor ingezet en in samenwerking met de gemeente, huisarts, thuiszorg en vluchtelingenwerk hebben we de droom van meneer werkelijkheid gemaakt. Hij is veilig teruggekeerd naar huis.

Door open communicatie en samenwerking tussen verschillende instanties konden we niet alleen praktische hulp bieden, maar ook écht iets betekenen voor deze man. Het is bijzonder om te zien hoe geduld, betrokkenheid en samenwerking het verschil kunnen maken – zelfs tot in de laatste fase van iemands leven.

Wil je meer weten over hoe wij cliënten en hun naasten ondersteunen? Neem gerust contact met ons op (Ondersteuning thuis)